Η ανάπτυξη της καρδιοχειρουργικής στηρίχθηκε κυρίως στη χρήση της μηχανής εξωσωματικής κυκλοφορίας που συνδέεται στον ασθενή και υποκαθιστά την λειτουργία της καρδιάς και των πνευμόνων. Με τον τρόπο αυτό γίνεται εφικτό να σταματήσουμε την λειτουργία της καρδιάς και να δουλέψουμε σε ένα αναίμακτο και ακίνητο χειρουργικό πεδίο. Παρ’ όλα αυτά, ακόμη και με την εξέλιξη της συγκεκριμένης τεχνικής, αλλά και με τη βοήθεια της τεχνολογίας, πάντοτε υπάρχει η πιθανότητα επιπλοκών που μπορεί να φθάνει το 2-8%. Εδώ και τουλάχιστον 25 χρόνια οι Καρδιοχειρουργοί στη προσπάθεια τους να μειώσουν τις περιεγχειρητικές επιπλοκές, το χρόνο ανάρρωσης και να βελτιώσουν την θνητότητα, σκέφθηκαν να χειρουργούν πιο φυσιολογικά, χωρίς, δηλαδή τη χρήση της μηχανής εξωσωματικής κυκλοφορίας (κάτι που θεωρείται και η κύρια αιτία αυτών των επιπλοκών), αλλά κυρίως, χωρίς να σταματούν την καρδιά. Μια τεχνική που πραγματικά είναι η πλέον ελάχιστα επεμβατική μέθοδος, καθόσον δεν επεμβαίνουμε στην φυσιολογική λειτουργία της καρδιάς. Ειδικά στη χειρουργική των στεφανιαίων αγγείων (αγγεία που αιματώνουν την ίδια την καρδιά […]
